Pawlikowska-Jasnorzewska, Maria «Las rosas oxidadas de otoño»

Las rosas oxidadas de otoño

Las rosas oxidadas de otoño
miran el espacio blanco de lluvias
la lluvia hilvana el cielo con la tierra
con miles de puntadas y escalofríos.

Y todo se descompone, se distorsiona,
brota, sangra podredumbre
pero no para siempre – de desesperación
sino por un instante – de placer.

[trad. Lucía Málaga-Sabogal]

Zardzewiałe róże jesieni

Zardzewiałe róże jesieni
patrzą w przestrzeń białą od deszczu –
deszcz niebo przyszywa do ziemi
tysiącem ściegów i dreszczów.-

I wszystko psuje sie, paczy
cieknie, zgnilizną broczy,
lecz nie na zawsze, z rozpaczy –
ale na krótko, z rozkoszy.

Il. z koranordrm.flog.pl

Esta entrada está disponible también en polaco.