 |
| Stanie na baczność, codzienność w wielu szkołach |
Jest wiele różnic między polskimi a peruwiańskimi szkołami.
1. Mundurki. W ogromnej większości szkół mundurki są obowiązkowe. W wielu wiąże się to z odpowiednią fryzurą (włosy krótkie i przylizane dla chłopców, kokardy dla dziewczyn). Dla dziewczyn oznacza to też że często nie pozwala się na używanie makijażu i malowanie paznokci.
2. Koedukacyjność. Jest bardzo wiele szkół tylko dla chłopców lub tylko dla dziewczyn. W starszych klasach koedukacyjne szkoły państwowe często (jeśli nie zawsze) nie udzielają lekcji w tym samym czasie chłopcom i dziewczynkom. Zwykle w tych sytuacjach dziewczynki przychodzą do szkoły rano a chłopcy wieczorem.
3. Formación. Obowiązkowa w wielu szkołach ceremonia w której przed początkiem lekcji stoi się na baczność i śpiewa hymn państwowy, czasem szkolny lub miasta. Odbywa się codziennie lub raz na tydzień.
4. Godziny lekcyjne. W Polsce najdłużej chodziłam do względnie małej szkoły gdzie brakowało klas do prowadzenia lekcji, w związku z czym lekcje nie zaczynały i nie kończyły się zawsze o tej samej godzinie. W Peru lekcje zaczynają się i kończą zawsze o tej samej godzinie i jeśli dojdziesz późno to po prostu nie zostaniesz wpuszczony do budynku, lub będziesz musiał odczekać dobrą chwilę przed wejściem. Możesz też zostać ukarany za spóźnienie.
5. Religia. Popularne są szkoły religijne, prowadzone przez księży lub siostry zakonne.
6. Małe więzienia. Dla osoby nieprzyzwyczajonej do całej tej «dyscypliny» szkolnej, nowa szkoła może przypominać małe więzienie (lub wojsko).
7. Wyjątki. Jest wiele szkół «alternatywnych» w których nie obowiązują mundurki czy formación, są to zwykle nienajtańsze opcje ale często oferują dosyć dobrą edukację.
8. Szkoły prywatne. W Peru w 2011 roku 68% dzieci uczęszczało do szkół prywatnych (biorąc pod uwagę szkoły podstawowe i średnie). Ceny są bardzo różnorodne, w Limie w 2014 czesne w 59 najdroższych szkołach wynosiło od 9000 do 23 tysięcy dolarów USD rocznie. Najdroższe szkoły są zwykle bardzo dobre.
7. JAKOŚĆ. Ogólnie jakość nauczania jest bardzo niska (zobacz interesujący artykuł o wynikach PISA w Ameryce Łacińskiej), częściej jest niższa w szkołach państwowych lub tanich szkołach prywatnych. Oznacza to że, jeśli Cię stać, to masz dostęp do dobrej lub bardzo dobrej edukacji, a jeśli Cię nie stać to niestety nie.
«Perú era en el 2009 el país con mayor segregación social entre escuelas de todos los participantes de ese año en la prueba PISA». (Peru było w 2009 roku państwem z największą segregacja społeczną pomiędzy szkołami spomiędzy państw uczestniczących w PISA).
Il. z http://cde.publimetro.e3.pe/ima/0/0/0/2/2/22568.jpg
Część 1: Pozdrowiene
Część 2: Śmieci
Część 3: Temperatura
