Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
Quien quiere que lo ame
Quien quiere que lo ame, no debe estar nunca malhumorado
y tiene que ser capaz de alzarme hacia arriba, arriba.
Quien quiere que lo ame, debe poder sentarse en el banco
y mirar atentamente a los gusanos y cada uno de los tallos de hierba.
Y también debe ser capaz de bostezar, cuando un funeral cruze la calle,
cuando en las procesiones las multitudes devotas marchan y gritan.
En cambio debe conmoverse, cuando por ejemplo un cuco
canta o cuando un pájaro carpintero perfora la corteza plateada del haya.
Debe saber acariciar a un perrito y a mi debe saber arrullarme,
y reir, y en el fondo suyo vivir una dulce vida sin sentido,
y no saber nada, como yo no sé, y callar en una dulce oscuridad,
y ser lejano a la bondad e igualmente alejarse de la ira.
[Trad. Lucía Málaga-Sabogal]
Kto chce, bym go kochała
Kto chce, bym go kochała, nie może być nigdy ponury
i musi potrafić mnie unieść na ręku wysoko do góry.
Kto chce, bym go kochała, musi umieć siedzieć na ławce
i przyglądać się bacznie robakom i każdej najmniejszej trawce.
I musi też umieć ziewac, kiedy pogrzeb przechodzi ulicą,
gdy na procesjach tłumy pobożne idą i krzyczą.
Lecz musi być za to wzruszony, gdy na przykład kukułka
kuka lub gdy dzięcioł kuje zawzięcie w srebrzystą powlokę buka.
Musi umieć pieska pogłaskać i mnie musi umieć pieścić,
i smiać się, i na dnie siebie żyć słodkim snem bez treści,
i nie wiedzieć nic, jak ja nic nie wiem, i milczeć w rozkosznej
ciemności,
i byc daleki od dobra i równie daleki od złości.
Interpretaciones
Esta entrada está disponible también en polaco.
