Bendezú Francisco „Melancholia” – „Melancolía”

Ten wiersz zobaczyłam na blogu Zgniła Szminka i bardzo mi sie spodobał.

Francisco Bendezú
Melancholia

A dni mijają
jakby tramwaje.
Miłości gasną.
Melancholijnie.

Sól, twoje włosy.
Krew która spływa
z ran moich –
krew już niczyja…

Zmierzchy lśnią
w mej pamięci
jakby żółcią
fotografii.

¡Noce palmowe,
baldachimowe!
¡Ach! Wraz z obłokami
odchodzi me życie…

A dni mijają
jakby tramwaje.
Miłości gasną.
Melancholijnie.

[Przekład Lucía Málaga-Sabogal]

—————————————————————————–
Francisco Bendezú
Melancolía

Los días pasan
como tranvías.
El amor muere.
Melancolía.

Sal, cabelleras.
Sangre que mana
de mis heridas:
sangre perdida…

Las tardes rielan
en mi memoria
tal amarillas
fotografías.

¡Noches de palmas
y colgaduras!
¡Ay!, con las nubes
se va mi vida…

Los días pasan
como tranvías.
El amor muere.
Melancolía.

Ten post dostępny jest również w języku hiszpańskim